Monodram „Samospalenie” w Hydro(za)gadce

Warszawa. Wrzesień 1968 r. Centralne Uroczystości Dożynkowe na Stadionie Dziesięciolecia. Bohaterski akt, radykalny i ostateczny gest sprzeciwu Ryszarda Siwca wobec interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji staje się punktem zwrotnym w karierze pewnego oficera Służby Bezpieczeństwa. Dziś, zepchnięty na margines historii, (anty)bohater minionego systemu próbuje zrekonstruować swoją drogę, odzyskać ciągłość własnej biografii, zrozumieć i zdefiniować po raz ostatni swoją tożsamość –  w nowej sytuacji ustrojowej, pozbawiony przywilejów, władzy i wpływu na rzeczywistość.

Kim jest lub też kim mógłby być..?

Spektakl jest próbą stworzenia takiego portretu. Nieoczywistego, prowokującego, portretu wielokrotnego, w którym fikcja i kreacja przeplatają się z realnym głosem historycznych faktów.

Przemysław Bluszcz odważnie wkracza w obie te rzeczywistości. Stwarza je na scenie w skondensowanych, mocnych obrazach, które drażnią, wzruszają, czasem śmieszą, a zarazem podważają  jednoznaczność ocen postaw ludzi uwikłanych w zbrodnie minionego systemu.

 

aktor Teatru Ateneum w Warszawie. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie, wydz. zamiejscowy we Wrocławiu (1997). Przez ostatnią dekadę stworzył na scenie Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, Teatru Współczesnego we Wrocławiu, Teatru na Woli w Warszawie i Teatru Ateneum w Warszawie ponad 50 ról. Znany min. Jako LEWAR w serialu „Odwróceni” w reżyserii Jacka Filipiaka, SCHARFUHRER UWE RAPPKE w serialu „Czas Honoru” w reżyserii Michała Rosy i Michała Kwiecińskiego, CEZARY BACHLEDA w „Ratownikach” w reżyserii Marcina Wrony czy KOMISARZ MICHAŁ GROSZ w serialu „Mrok” w reżyserii Jacka Borcucha. Wykreował wyraziste i pamiętane role w filmach fabularnych: Menadżera zespołu Dżem Leszka Martinka w „Skazanym na Bluesa” Jana Kidawy-Błońskiego, Księdza Edmunda w „Made in Poland” Przemysława Wojcieszka, Sierżanta Romana Kwaśnego w „Operacji Dunaj” Jacka Głomba. Producenta w głośnym i nagradzanym obrazie „Zero” w reżyserii Pawła Borowskiego. Stefana, ojca głównego bohatera „Być jak Kazimierz Deyna” w reżyserii Anny Wieczur-Bluszcz, czy Kierownika w „Supermarkecie” Macieja Żaka.

 

Ma na swoim koncie NAGRODY aktorskie festiwali teatralnych w Kaliszu, Zabrzu, Szczecinie i Bydgoszczy. Oraz dwie główne nagrody aktorskie w Konkursie na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej organizowanym przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Nagrodzony ZA DEBIUT na 49 Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2011 roku NOMINOWANY do nagrody za główną rolę męską na Monte Carlo Television Festiwal „Golden Nymph” za rolę w serialu TVP „Ratownicy”.

 

Aktor, dramatopisarz. Absolwent wydziału aktorskiego PWST w Krakowie. W latach 2000-2006 należał do zespołu aktorskiego Teatru Dramatycznego w Warszawie. Współpracował m.in. z: Krystianem Lupą, Agnieszką Glińską, Mikołajem Grabowskim, Jeromem Belem.

Jego trzy dramaty zostały wyróżnione przez kapitułę Gdyńskiej Nagrody

Dramaturgicznej.

 

Artysta sztuk wizualnych, fotograf, scenograf, autor filmów. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Autor scenografii spektaklu Samospalenie. W swych działaniach używa różnorodnych mediów - fotografii, performensu, instalacji, filmu. Za film "Sceny z użycia" otrzymał Grand Prix na festiwalu OFF Cinema w Poznaniu w 2001 roku. Jest też twórcą teledysków. Artysta znany jest głównie jako autor fotografii i fotokolaży, które publikuje w prasie oraz prezentuje na wystawach. Rozgłos przyniósł mu zwłaszcza cykl Projekt miejski Warszawa, do którego wykorzystał zdjęcia wykonane w różnych miejscach stolicy. Stłoczone motywy tworzą obraz metropolii przyszłości, gdzie dziesiątki przedmiotów, dróg i architektura krzyżują się na na wielu planach budząc skojarzenia z apokaliptycznymi wizjami z filmów SF.

W 2008 roku Kobas Laksa zrealizował na wystawę Hotel Polonia do polskiego pawilonu na biennale w Wenecji (nagrodzonego tam Złotym Lwem) cykl fotomontaży "The afterlife of buildings – Budynków życie po życiu".  Sam Laksa określa swój styl mianem „contemporary dark”. Artysta modyfikuje obrazy rzeczywistości. Jego fotomontaże zaskakują, nadbudowując nowe znaczenia tam, gdzie wszystko wydaje się już ostatecznie zdefiniowane.

 

Ważniejsze realizacje:

2012 – Wariatka z Chaillot (reż. Anna Smolar) teatr dramatyczny

           w Białymstoku

2011 – Pelikan (reż. Natalia Korczakowska) scenografia / teatr dramatyczny  

           w Szczecinie

2011 – Na srebrnym globie (reż. Krzysztof Skonieczny)  scenografia /

           Komuna Warszawa

2010 – Roller Coaster Warsaw / CSW / Zamek Ujazdowski w Warszawie

2010 – Spycifestum / Spycimierz / performance-instalacja

2010 - "1994" Austrian Cultural Forum / New York / fotomontaż

2010 – Likekonik – Cracow Fetish Tour / Kraków

2008 – Memento Vulgari / Poznań / wielkoforamtowe fotomontaże

2008 – The afterlife of Buildings / Wenecja / Złoty Lew dla pawilonu

           polskiego

2006 – Rauchdelikt / Lipsk / Parismoskau

2003 – Koło jest przyjemne / film dokumentalny

1999 – Pojechałem z mamą na pielgrzymkę / film dokumentalny

1997 – Sceny z użycia / film